Marian Orłoń
(ur. 23 lipca 1932 w Ludwinowie koło Gostynia, zm. 12 grudnia 1990 w Poznaniu) – polski prozaik oraz autor utworów dla dzieci i młodzieży.

Ukończył Wydział Filozoficzno-Historyczny na UAM. Pracował początkowo w szkolnictwie, a od 1965 w Bibliotece Naukowej Instytutu Ochrony Roślin. Debiutował na łamach czasopism dla dzieci w 1957 roku, publikował m.in. w „Małym Gościu”, „Płomyku”, „Płomyczku” i „Świerszczyku”. Pierwsze opowiadanie „Pisane zielonym atramentem” ukazało się drukiem w 1962. W 1971 Marian Orłoń został uhonorowany nagrodą Chorągwi Wlkp. ZHP. Od 1972 był sekretarzem poznańskiego oddziału Związku Literatów Polskich. W 1981 roku otrzymał nagrodę Rady Ministrów za twórczość dla dzieci i młodzieży.

Twórczość wybrana
Babcia Kluczykowa
Detektyw Nosek i porywacze
Detektyw Nosek, Czarna Broda i porywacze
Florentynka
Jak detektyw Nosek zadziwił Lipki Nowe
Kartki z ostatniej ławki
Komu kundelka, komu
Mój kochany pan pies
O myszce Klementynce, pajączku Bazylim i ziemniaczkowych braciszkach
Odmieniec
Odważni chodzą nocą
Ostatnia przygoda detektywa Noska
Pisane łapą. Z psiego przełożył Marian Orłoń
Pozwolił ptakom śpiewać
Próba odwagi
Szansa pigmeja
Uczeń kuglarza
W mieście króla Marcepana
Wielki dzień osiołka Barnaby
Zawisza Blady
Zwariowane dzieciaki